Αν δεν ειπωθούν γνώμες αντίθετες μεταξύ τους, δεν μπορεί να διαλέξει την καλύτερη, αλλά πρέπει να δεχτεί την πρώτη. Αν όλες διατυπωθούν, τότε μπορεί, γιατί βλέποντάς το μόνο δεν ξεχωρίζουμε το καθαρό χρυσάφι, αλλά όταν το τρίψουμε στην πέτρα και το συγκρίνουμε με άλλο χρυσάφι, τότε το καταλαβαίνουμε. Νομίζω ότι είναι μεγάλο κέρδος το να σκέπτεται κανείς σωστά. Γιατί κι αν τα πράγματα έρθουν ανάποδα, η απόφασή μας δεν θα είναι γι’ αυτό λιγότερο σωστή, απλώς θα έχει βρει μπροστά της ένα εμπόδιο της τύχης.
Το πολίτευμα που έχουμε σε τίποτα δεν αντιγράφει τα ξένα πολιτεύματα. Αντίθετα, είμαστε πολύ περισσότερο εμείς παράδειγμα για τους άλλους παρά μιμητές τους. Το πολίτευμά μας καλείται δημοκρατία, λόγω του ότι η κυβέρνηση του κράτους δεν βρίσκεται στα χέρια των ολίγων, αλλά των πολλών. Αλλά δια μεν των νόμων ασφαλίζεται σε όλους ισότητα και δικαιοσύνη για τα ιδιωτικά συμφέροντα. Για τα δημόσια αξιώματα προτιμώνται εκείνοι που είναι ικανοί κι αξίζουν κι όχι εκείνοι που ανήκουν σε μια ορισμένη κοινωνική τάξη.
Ίσως όμως πει κανείς πως η δημοκρατία δεν είναι ούτε γνωστικό πολίτευμα, ούτε κι ακριβοδίκαιο, αλλά πως αξιότεροι είναι να κυβερνούν καλύτερα όσοι έχουν τις μεγάλες περιουσίες.
Από το δημοκρατικό πολίτευμα δεν μπορούμε να βρούμε άλλο πιο αξιαγάπητο ούτε προπάντων περισσότερο συμφέρον στη πολιτεία μας.
Πως είναι δυνατόν να βρει κανείς στερεότερα θεμελιωμένη ή δικαιότερη δημοκρατία από αυτήν που αναθέτει στους πιο ικανούς πολίτες την υπεύθυνη διαχείριση της εξουσίας, ενώ συγχρόνως επιβάλλει κυρίαρχο τον λαό σ’ αυτούς τους ίδιους τους άρχοντες.
Δεν θεωρώ διόλου δημοκρατικό [τον θεσμό της εκλογής των αρχόντων με κλήρο]. Επειδή υπάρχουν στις πολιτείες άνθρωποι που μισούν τον λαό και, αν ευνοηθούν απ' τον κλήρο, θα καταστρέψουν τον δήμο. Πρέπει, λοιπόν, ο λαός μόνος του να εκλέγει άρχοντες εκείνους που είναι φίλοι του, τόσο για το αξίωμα του στρατηγού, όσο και για του νομοφύλακα και για όλα τα άλλα.
Οι δημοκρατίες πολλά άλλα καλά και δίκαια έχουν --στα οποία ο σωστά σκεπτόμενος πρέπει να είναι σταθερά αφοσιωμένος -- [κι ακόμα τούτο:] επειδή η αλήθεια εξαρτάται απ' την ελευθερία [του λόγου], κανένας δεν μπορεί απαγορεύσει να ειπωθεί ό,τι είναι αληθινό.
Τίποτα δεν ταιριάζει σ' αυτούς που ζουν σε δημοκρατικό πολίτευμα,
όσο η φροντίδα για την ισότητα και τη δικαιοσύνη
H πολιτική φιλία στηρίζεται, προπάντων, στο συμφέρον: οι άνθρωποι συνενώθηκαν, επειδή απομονωμένοι δεν μπορούσαν να είναι αυτάρκεις, μ' όλο πού θα έφτανε η ευχαρίστηση από τη συμβίωση για την ίδρυση κοινωνίας. Μονάχα η δημοκρατία, και τα παράγωγά της, καλλιεργούν [ισότητα] φιλία και ενώνουν τους πολίτες ωc αληθινούς φίλους, ενώ στα άλλα συστήματα υπάρχουν σχέσεις υπεροχής [ανώτερου προς κατώτερο].
Την τυραννίδα (...) o τύραννος επιδιώκει το προσωπικό συμφέρον. Είναι, λοιπόν, φανερότατο πως η τυραννία είναι το χειρότερο σύστημα (...) Μεταπηδούν απ τη βασιλεία στην τυραννία, που είναι διαστροφή της μοναρχίας, και ο κακός Βασιλιάς γίνεται τύραννος.