Σκοπός της δημοκρατίας είναι η ελευθερία. Της ολιγαρχίας η προστασία των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Της αριστοκρατίας, η μόρφωση των πολιτών και η τήρηση των πατροπαράδοτων συνηθειών που έχουν πάρει ισχύ νόμου. Τέλος, σκοπός της τυραννίδας είναι η διατήρηση της εξουσίας.
Είναι δίκαιο οι πολλοί να αποφασίζουν κυριαρχικά για τα πιο σοβαρά ζητήματα.
Εκείνοι λοιπόν που είχαν τη διοίκηση της πολιτείας κατά την παλαιότερη εποχή [ο Σόλων και ο Κλεισθένης] εγκατέστησαν πολίτευμα που δεν είχε μόνον όνομα προσφιλέστατο σ’ όλους γλυκύτατο, ενώ στην πραγματικότητα δεν έδινε την εντύπωση αυτή στους πολιτευόμενους και δεν προετοίμαζε τους πολίτες ώστε να θεωρούν την ακολασία δημοκρατία, την παρανομία ελευθερία, την αθυροστομία ισότητα δικαιωμάτων, ούτε τέλος την εξουσία να κάνουν όλα αυτά ευδαιμονία, αλλά πολίτευμα που παρέδιδε στο μίσος και στην τιμωρία τους ανθρ
(Οι πρόγονοί μας) πρώτοι και μόνοι, τα χρόνια εκείνα, έδιωξαν τους τυράννους [τους] κι εγκαθίδρυσαν δημοκρατία, πιστεύοντας πως η ελευθερία όλων αποτελεί το καλύτερο μέσο για την ομόνοια.
Απόλυτο άρχοντα τον έχω κάνει τον λαό, με το να δώσω στους πολίτες την λευτεριά και την ισοψηφία.
Κανένα ανθρώπινο έργο δεν είναι τόσο ταιριαστό στο Σύμπαν και αντάξιο των θεών, όσο η συγκρότηση ευνομούμενης πολιτείας και η διαμόρφωση σωστών νόμων και πολιτεύματος.
Οι πολλοί, που ο καθένας τους χωριστά δεν είναι αξιόλογος, είναι ενδεχόμενο όλοι μαζί να είναι καλύτεροι από τους ξεχωριστούς πολίτες, όχι σαν άτομα, αλλά σαν σύνολο. Γι αυτό κι οι πολλοί κρίνουν πιο σωστά.
Ο λαός κρίνει καλύτερα σε πολλές περιπτώσεις, παρά ένα μονάχα άτομο, οποιοδήποτε κι αν είναι. Ακόμη, είναι πολύ δύσκολο το πολύ πλήθος να διαφθαρεί. Όπως μια μεγάλη ποσότητα νερού δεν σκορπίζεται εύκολα, έτσι και το πλήθος είναι δύσκολο να διαφθαρεί από όσο ένας μικρός αριθμός προσώπων.
Μήτε οι πλοίαρχοι, μήτε οι στρατηγοί, μήτε οι οικονόμοι, μήτε οι πολιτικοί, μήτε κάποιος άλλος όμοιός τους μπορεί, χωριστά από τα λίγα και μικρά, να τακτοποιήσει τα πολλά και τα μεγάλα. Κι οι χτίστες παραδέχονται ότι χωρίς τις μικρές πέτρες δεν είναι δυνατόν οι μεγάλες να τοποθετηθούν στη σωστή θέση.
Απ’ το μονάρχη πιο βαριά δεν είναι συμφορά σε μια πόλη. Τέτοιο κράτος πρώτα, δεν έχει νόμους ίσους για όλους, ένας κρατά στο χέρι του το νόμο κι αφέντης είναι, ισότητα καμία.
Ενώ γραμμένοι νόμοι όταν υπάρχουν δικαιώματα ίσα έχουν φτωχοί και πλούσιοι.
Μπορεί ο φτωχός τον πλούσιο αν τον προσβάλει,να του απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, τρανούς νικά ο μικρός αν έχει δίκιο.