Το πολίτευμα που έχουμε σε τίποτα δεν αντιγράφει τα ξένα πολιτεύματα. Αντίθετα, είμαστε πολύ περισσότερο εμείς παράδειγμα για τους άλλους παρά μιμητές τους. Το πολίτευμά μας καλείται δημοκρατία, λόγω του ότι η κυβέρνηση του κράτους δεν βρίσκεται στα χέρια των ολίγων, αλλά των πολλών. Αλλά δια μεν των νόμων ασφαλίζεται σε όλους ισότητα και δικαιοσύνη για τα ιδιωτικά συμφέροντα. Για τα δημόσια αξιώματα προτιμώνται εκείνοι που είναι ικανοί κι αξίζουν κι όχι εκείνοι που ανήκουν σε μια ορισμένη κοινωνική τάξη. Κανείς, αν τύχη και δεν έχει κοινωνική θέση ή αν είναι φτωχός, δεν εμποδίζεται γι’ αυτό να υπηρετήσει την πολιτεία, αν έχει κάτι άξιο να προσφέρει. Στη δημόσια ζωή μας είμαστε ελεύθεροι, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις δεν υποβλέπουμε ο ένας τον άλλον, δεν θυμώνουμε για το γείτονά μας αν διασκεδάζει και δεν του δείχνουμε όψη πειραγμένου που, αν ίσως δεν τον βλάπτει, όμως τον στενοχωρεί. Αν ωστόσο η αυστηρότητα λείπει από την καθημερινή μας ζωή, στα δημόσια πράγματα, από εσωτερικό σεβασμό δεν παρανομούμε. Σεβόμαστε τους άρχοντες, πειθαρχούμε στους νόμους, και, μάλιστα σε όσους έχουν γίνει για να προστατεύσουν τους αδυνάτους και όσους που, αν και άγραφοι, είναι ντροπή να τους παραβαίνει κανείς.