Είναι ανάγκη, αυτός που αληθινά υπερασπίζεται το δίκαιο, έστω και αν θέλει να κερδίσει λίγα χρόνια από τη ζωή του, να ζήσει σαν ιδιώτης και να μην κατατρίβεται με την πολιτική.
Η ζωή που δεν υποβάλλεται σε έλεγχο, δεν έχει καμιά αξία για τον άνθρωπο.
Κι από τη μητέρα κι από τον πατέρα κι από όλους τους άλλους προγόνους πιο πολύτιμο και πιο σεβαστό και πιο άγιο είναι η πατρίδα.
[Είναι παράλογο αυτό που γίνεται στην Αθήνα:] 'Όταν μαζευόμαστε στην Εκκλησία του Δήμου, κάθε φορά που είναι να καταπιαστεί η πολιτεία με κάποιο οικοδομικό έργο, φωνάζουν τους αρχιτέκτονες να δώσουν τη συμβουλή τους για τα οικοδομήματα όταν πάλι είναι να ναυπηγήσουν πλοία, τους ναυπηγούς, το ίδιο και για όλα τ' άλλα, όσα πιστεύουν ότι μπορεί κανείς να τα μάθει και να τα διδάξει.
Η εμπειρία μας οδηγεί να πορευόμαστε σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης, ενώ η απειρία μάς πάει όπου τύχει. Άλλοι ακολουθούν τη μια κι άλλοι την άλλη – οι άριστοι ακολουθούν τις άριστες τέχνες.
Λένε οι σοφοί πως και τον ουρανό και τη γη και τους θεούς και τους ανθρώπους τούς δένει μεταξύ τους η φιλία και η κοσμιότητα και η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη. Και γι’ αυτό, το όλον ετούτο το ονομάζουν «κόσμο», και όχι ακοσμία και ακολασία (...) Η ισότητα η γεωμετρική [η δικαιοσύνη,] έχει μεγάλη δύναμη σε θεούς και σ' ανθρώπους.
Δίκαιο να έχουν όλοι ίσα δικαιώματα, και όχι να έχουν κάποιοι περισσότερα από τους άλλους.
Εμείς δεν γνωρίζουμε κανέναν που να έχει σταθεί άξιος πολιτικός σ’ αυτή την πόλη.
Εμείς και οι δικοί μας [οι Αθηναίοι] γεννηθήκαμε όλοι αδέλφια από μια μητέρα και δεν αξιώνουμε να είμαστε, ούτε σκλάβοι ούτε αφέντες ο ένας του άλλου' η φυσική ισογονία [η ίση γέννησή μας] μας υπαγορεύει να ζητάμε την ισονομία [την ισότητα μπρος στον νόμο], και να μην υπακούμε ο ένας στον άλλο παρά μόνο σ' όσους φημίζονται για αρετή και σύνεση.
Πίστευαν πως ήταν χρέος τους να μάχονται και εναντίον Ελλήνων για την ελευθερία τους και εναντίον των βαρβάρων για την ελευθερία όλων των Ελλήνων.