Πάταξον μεν, άκουσον δέ. (Στο Σπαρτιάτη Ναύαρχο Ευρυβιάδη)
Γενικά η ελευθερία του λόγου είναι πράγμα πολύ σπουδαίο, γιατί οι Αθηναίοι, όσο είχαν την τυραννία, δεν ήσαν διόλου καλύτεροι από τους γείτονές τους στα πολεμικά έργα, αλλά όταν ελευθερώθηκαν από τους τυράννους, γρήγορα έγιναν πολύ καλύτεροι από τους άλλους. Τούτο σημαίνει ότι όσο σκλαβωμένοι, δεν ενδιαφέρονταν να είναι γενναίοι, γιατί μόνο ο αφέντης τους θα ωφελούνταν, ενώ μόλις ελευθερώθηκαν, ο καθένας προσπαθούσε να κάμει ό,τι καλύτερο μπορούσε για τον εαυτό του.
Αν δεν ειπωθούν γνώμες αντίθετες μεταξύ τους, δεν μπορεί να διαλέξει την καλύτερη, αλλά πρέπει να δεχτεί την πρώτη. Αν όλες διατυπωθούν, τότε μπορεί, γιατί βλέποντάς το μόνο δεν ξεχωρίζουμε το καθαρό χρυσάφι, αλλά όταν το τρίψουμε στην πέτρα και το συγκρίνουμε με άλλο χρυσάφι, τότε το καταλαβαίνουμε. Νομίζω ότι είναι μεγάλο κέρδος το να σκέπτεται κανείς σωστά. Γιατί κι αν τα πράγματα έρθουν ανάποδα, η απόφασή μας δεν θα είναι γι’ αυτό λιγότερο σωστή, απλώς θα έχει βρει μπροστά της ένα εμπόδιο της τύχης.
- Η πιο μεγάλη συμφορά για τους εξόριστους πως δεν μιλάνε ελεύθερα.
- Σκλαβιά είναι να μη λέει κανείς όσα που σκέφτεται.
Όταν τον ρώτησαν τι είναι το’ ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, είπε η «Η Ελευθερία του Λόγου».
Οι δημοκρατίες πολλά άλλα καλά και δίκαια έχουν --στα οποία ο σωστά σκεπτόμενος πρέπει να είναι σταθερά αφοσιωμένος -- [κι ακόμα τούτο:] επειδή η αλήθεια εξαρτάται απ' την ελευθερία [του λόγου], κανένας δεν μπορεί απαγορεύσει να ειπωθεί ό,τι είναι αληθινό.