Όποιοι θέλουν να κυβερνούν με ασφάλεια, πρέπει να φρουρούνται απ’ την αγάπη του λαού, όχι από τα όπλα
Τον λαό και το νερό και τη φωτιά δεν μπορείς με τίποτα να συγκρατήσεις.
Φωνή λαού, οργή λαού, βαρύ το χρέος ξεπληρώνει της λαϊκής αράς.
Μετράει πολύ και του λαού η γνώμη
- Να τον φοβάσαι το λαό, σαν έχει αχρείους κυβερνήτες.
- Μα να του εμπιστεύεσαι, σαν έχει άξιους ηγέτες
Εσάς, που ανήκετε στην ολιγαρχική παράταξη, σας συμβουλεύω να καταλάβετε ποιοι είστε - και θα το καταλάβετε καλύτερα, αν καθίστε να σκεφτείτε τι είναι που σας χάνει τόσο υπεροπτικούς, ώστε να θέλετε να μας εξουσιάζετε. Τάχα είστε πιο δίκαιοι; Μα ο λαός ποτέ δεν σας αδίκησε για χρηματικό συμφέρον, κι ας είναι πιο φτωχός από σας - ενώ εσείς, οι πιο πλούσιοι απ' όλους, έχετε κάνει πολλές κακοήθειες για το κέρδος. Αφού λοιπόν δεν σας διακρίνει δικαιοσύνη, σκεφτείτε μήπως έχετε λόγο να καμαρώνετε για την παλικαριά σας.
Πως είναι δυνατόν να βρει κανείς στερεότερα θεμελιωμένη ή δικαιότερη δημοκρατία από αυτήν που αναθέτει στους πιο ικανούς πολίτες την υπεύθυνη διαχείριση της εξουσίας, ενώ συγχρόνως επιβάλλει κυρίαρχο τον λαό σ’ αυτούς τους ίδιους τους άρχοντες.
Θέλω πολύ να σου δείξω [Χαρμίδη] πως, ενώ ούτε τους σοφότατους ντρέπεσαι ούτε τους δυνατότατους φοβάσαι, ωστόσο ντρέπεσαι να μιλήσεις στην Εκκλησία του Δήμου μπροστά στους αμαθέστατους και αδυνατότατους. Ποιους απ’ αυτούς τους υφαντές ή τους παπουτσήδες ή τους χτίστες ή τους χαλκιάδες ή τους γεωργούς ή τους εμπόρους ή τους μεταπράτες της αγοράς, που κοιτάνε πώς ν' αγοράσουν κάτι όσο φτηνά γίνεται και να το πουλήσουν όσο πιο ακριβά, ποιους ντρέπεσαι; Γιατί απ' αυτούς απαρτίζεται η Εκκλησία του Δήμου.
Όταν κάποτε μιλώντας στον λαό, επρότεινε κάτι και είδε ότι ο λαός ευχαριστήθηκε, κι όλοι δέχονταν την πρότασή του χωρίς αντίρρηση, εγύρισε προς τους φίλους του και είπε: «Μήπως είπα κάτι κακό, χωρίς να το καταλάβω;»