Διάλεξε τον τρόπο με τον οποίο θα αρχίσει ο Αλέξανδρος τη μικρή περιπέτεια έχοντας σαν οδηγό το μικρό δελφίνι.

Ο Αλέξανδρος αποφάσισε να ακολουθήσει πιστά τα λόγια του δελφινιού. Βέβαια στην αρχή του φάνηκε λίγο παράξενο να μιλά σε γλώσσα ανθρώπινη ένα δελφίνι και να του λέει πως θα τον ταξιδέψει στην πλάτη του με δύο γρήγορα κλικ. Δίστασε για λίγο, σάστισε. Μα ο Αλέξανδρος αγαπούσε την περιπέτεια, ήξερε πως το δελφίνι ήταν καλός φίλος και έτσι έκανε τα δύο μεγάλα γρήγορα κλικ πάνω στο μικρό εικονίδιο της οθόνης με το όνομα « Power Point ».

Σαν το έκανε αυτό, μπήκε σε έναν περίεργο κόσμο και αντίκρισε ένα παράθυρο, που τον οδηγούσε σε διάφορες διαδρομές . «Τώρα», του είπε το δελφίνι, «εσύ πάλι θα διαλέξεις ποιον δρόμο από αυτό το παράθυρο θα ακολουθήσεις. Διαβαίνοντας τον θα ανακαλύπτεις κομμάτια μιας ιστορίας, που εγώ θα σε βοηθήσω να την κάνεις αλλιώτικη από τις άλλες!»

Όμως, ο Αλέξανδρος έχει μάθει να μην ακολουθεί τυφλά κανέναν, ακόμη και το φίλο του. Θέλει να ξέρει πού οδηγούν αυτοί οι δρόμοι, ώστε να είναι ο ίδιος εκείνος που θα κρίνει τις συνέπειες των αποφάσεών του. Βάζοντας το μυαλό του να μαντέψει, κατάλαβε ότι όποιο δρόμο και αν διάλεγε, θα τον οδηγούσε σ' αυτό που έγραφε πάνω το παράθυρο: σε μια παρουσίαση. Τι παρουσίαση να ήταν αυτή άραγε; Συνδυάζοντας αυτή την παρατήρηση με όσα του είπε πριν το δελφίνι για ένα ταξίδι και μια ιστορία, κατάλαβε ότι θα κατασκεύαζε μια παρουσίαση αυτής της ιστορίας με ένα τρόπο συναρπαστικό.

(Στο σημείο αυτό τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν όποιον από τους τρείς δρόμους επι -θυμούν και να συνεχιστεί ανάλογα η ιστορία).

Ο Αλέξανδρος κάθησε λίγο και για να σκεφτεί. Ως τώρα μ' αρέσει μόνος μου να αποφασίζω. «Αν διαλέξω τον οδηγό του αυτόματου περιεχομένου, ό,τι κάνω θα έχει από πριν σχεδιαστεί. Αν διαλέξω το πρότυπο σχεδίασης πάλι θα βρω κάτι που έχει από πριν σχεδιαστεί, όμως εγώ έχω θέλω να μπορώ να κάνω το δικό μου σχέδιο. Για άνοιγμα υπάρχουσας παρουσίασης, δηλαδή που την έχω ήδη φτιάξει ούτε λόγος να γίνεται, γιατί στο μέρος που βασιλεύει αυτό το Power Point άλλη φορά δεν έχω ξαναπατήσει». Έτσι λοπόν ο Αλέξανδρος θέλησε να διαλέξει την «κενή παρουσίαση». Μόλις την επέλεξε πάτησε Ο.Κ.

Εμφανίστηκε τότε ένα νέο παράθυρο που του ζητούσε να διαλέξει τί μορφή θα ήθελε να έχουν οι σελίδες της ιστορίας. Υπήρχαν σελίδες

•  με τίτλο και υπότιτλο (Άδεια σελίδα, όπου μπορώ να βάλω ό,τι θέλω)

•  με τίτλο και κουκκίδες (Αν θέλω και μια λίστα από διάφορες φράσεις, που θα ξεχωρίζουν με κουκκίδες)

•  με κείμενο και γράφημα (Αν θέλω να βάλω, εκτός από κείμενο, και ένα γράφημα, που αναπαριστά σχέσεις ανάμεσα σε δεδομένα μετά από μια στατιστική επεξεργασία)

•  με πίνακα και γράφημα και οργανόγραμμα (Εκτός από κείμενο, μου δίνει και ένα πρότυπο σχεδιαγράμματος που μπορώ να το γεμίσω με δικά μου στοιχεία)

και ένα σωρό άλλες.

Ο Αλέξανδρος ζαλίστηκε για λίγο από όλες αυτές τις επιλογές. Πιστός όμως στην προηγούμενη απάντησή του, ο Αλέξανδρος θέλησε να επιλέξει και από αυτό το παράθυρο τη σελίδα, χωρίς κανένα βοήθημα, αφού δεν είχε ακόμη στο μυαλό του κάτι συγκεκριμένο.

(Πριν πας παρακάτω, φαντάσου τι να διάλεξαν άραγε οι ήρωες της άλλης ομάδας παιδιών που πιο πάνω έπλασες με το μυαλό σου. Τεκμηρίωσε την απάντησή σου.)

Ζώγράφισε τώρα, τους τρεις αυτούς ήρωες, αποδίδοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους.

 

(Ακολουθήστε τώρα και εσείς παιδιά τις ενέργειες του Αλέξανδρου που, με τη βοήθεια του δελφινιού, κατασκευάζει την παρουσίαση μιας όμορφης Ιστορίας).

Έτσι, ο Αλέξανδρος έκανε κλικ πάνω στη λευκή σελίδα, που του παρουσιάστηκε, πάτησε ΟΚ και η οθόνη χωρίστηκε στα δύο. Πήρε τότε μόνος του το ποντίκι και έκανε κλικ στο δεξί μέρος της οθόνης, εκεί που φαίνονταν μια άσπρη σελίδα (Κάνε το κι' εσύ για να δεις τι γίνεται μετά).

Τώρα, αποφάσισε για τη συνέχεια της ιστορίας μας:

1. Να κάνει κλικ στο αριστερό μέρος της οθόνης
2. Να μην κάνει κλικ στο αριστερό μέρος, αλλά να κάνει στην επιλογή « Εισαγωγή – Πλαίσιο Κειμένου».

(Τι συμβαίνει παιδιά στην κάθε περίπτωση επιλογής;)

Το δελφίνι που τον παρακολουθούσε έκανε μια βουτιά στην αριστερή μεριά και το συμβούλεψε να κάνει κλικ δίπλα από την επιφάνεια 1.

«Τώρα», του είπε, «θα σου διηγηθώ μια ιστορία που ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων και συ χρησιμοποιώντας αυτό το πρόγραμμα, με όποιον τρόπο επιθυμείς, θα ταξιδέψεις μαζί μου».

- Πώς λέγεται η ιστορία που θα μου πεις δελφίνι μου; Λέει ο Αλέξανδρος.

- « Ο Αρίων και το δελφίνι », απαντά το δελφίνι. Γράψτο κιόλας σαν τίτλο στη σελίδα σου να το θυμάσαι, γιατί είναι πραγματικά μια ιστορία μαγική, όλο τραγούδια μουσική, χρώματα και γαλάζιο της θάλασσας και χρυσό του ήλιου.

-Πώς να το γράψω;» ρώτησε ο Αλέξανδρος.

-Κάνε κλικ δίπλα απο τη διαφάνεια 1. Βλέπεις που ο κέρσορας αναβοσβήνει; - Τί είναι ο κέρσορας;

-Είναι αυτή η μικρή γραμμή που αναβοσβήνει και μας φανερώνει πού μπορούμε να γράψουμε, σε ποιο σημείο να αφήσουμε τα λόγια μας που ταξίδεψαν για να φτάσουν μέχρι εδώ στο πέλαγος της φαντασίας και του ονείρου.

-Ααα... ό,τι κάνει δηλαδή ένας φάρος. Αναβοσβήνει και φωνάζει «Εδώ είμαι!!! Αράξτε εδώ τα πλοία σας, αράξτε τις αράδες σας μην τις πάρει μακρυά ο άνεμος της λήθης, γιατί τα γραπτά μόνο μένουν».

-Στα ελληνικά παρακαλώ, Πληκτρολόγησε τα γράμματα του τίτλου της Ιστορίας πάνω-πάνω στο πλαίσιο κειμένου, αφού πρώτα πατήσεις τα πλήκτρα Alt και συγχρόνως Shift για να αλλάξει η γλώσσα στα ελληνικά. Ωραίος τίτλος! «Ο ΑΡΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ» γραμμένο στα κεφαλαία με Caps Lock ».

(Βοηθήστε παιδιά τον Αλέξανδρο να γράψει τον τίτλο της ιστορίας)

Ο Αλέξανδρος καλά – καλά δεν είχε ολοκληρώσει να γράφει τον τίτλο της ιστορίας, όταν το μικρό χαριτωμένο δελφίνι άρχισε να γκρινιάζει και να ζητάει να μπει στη σελίδα λίγο γαλάζιο για να βουτήξει στα νερά της.

-Πώς να σου βάλω γαλάζιο δελφίνι μου; Λέει ο Αλέξανδρος.

-Υπάρχουν δύο τρόποι: ή κάνε δεξί κλικ πάνω στη λευκή σελίδα και μετά διάλεξε φόντο ή απο ψηλά, πάνω – πάνω, διάλεξε Διαμόρφωση - Φόντο . Αν κάνεις κλικ πάνω στο μικρό λευκό πλαίσιο, εμφανίζονται χρώματα. Αν ψάχνεις για άλλα χρώματα, πήγαινε στα « περισσότερα » και κάνε κλικ σε όποιο θέλεις.

Έτσι κι έκανε και ο Αλέξανδρος. Σαν έκανε λοιπόν αυτό, εμφανίστηκε μπροστά του μια κυψέλη σαν κι αυτή που φτιάχνουνε οι μέλισσες και ήταν όλο χρώματα!!! Χάρμα οφθαλμών. «Διάλεξε ένα ζωηρό γαλάζιο και πάτησε Ο.Κ. Ύστερα αυτό το γαλάζιο μπορείς να το βάλεις σε κάθε σελίδα της ιστορίας μας ή μόνο στην πρώτη, λέει το δελφίνι. «Ας το βάλω μόνο σ' αυτήν», σκέφτηκε ο Αλέξανδρος...

Το δελφινάκι τραγουδώντας ευτυχισμένο μεσ' τη θάλασσα άρχισε να κολυμπάει και επειδή δεν είχε πολύ χώρο για αυτό, ζήτησε από τον Αλέξανδρο να μεταφέρει τον τίτλο πιο κάτω. «Κάνε κλικ πάνω στα γράμματα και εμφανίζεται ένα πλαίσιο κειμένου. Στο σημείο που ο κέρσορας γίνει σταυρός – πάνω στα λευκά τετράγωνα – τράβα και σύρε το πλαίσιο έτσι που να μπορώ να κολυμπώ άνετα μέχρι πέρα σε παρακαλώ», του λέει.

(Κάνε κι' εσύ αυτό που ζητά το δελφινάκι).

Έτσι κι έγινε. Ο Αλέξανδρος έκλεισε τα μάτια κι ονειρεύτηκε το μικρό δελφίνι να κολυμπά στα δροσερά και καταγάλανα νερά της θάλασσας ελεύθερο. Θα του άρεσε πολύ να το δει να κολυμπάει μέχρι να φτάσει τον ήλιο... Κι εκείνο μάντεψε τη σκέψη του και του ζήτησε να πάει στα αυτόματα σχήματα και απο τα βασικά σχέδια να επιλέξει έναν ήλιο (Τραβώντας και σύροντας τον κέρσορα, θα μπορούσε να διαμορφώσει το μέγεθος και το σχήμα του ήλιου. Με διπλό κλικ πάνω του, θα εμφανίζονταν ένα παράθυρο για να του βάλει χρώμα).

(Διαλέξτε παιδιά το χρώμα του ήλιου και δοκιμάστε κι εσείς να προσαρμόσετε το μέγεθος του ήλιου στην εικόνα της διαφάνειας και να γεμίσετε το σχήμα του με ένα χρώμα, που να λάμπει πάνω από τη θάλασσα)

Το κοίταγε ο Αλέξανδρος μέχρι που το δελφίνι είχε γίνει ένα με τα διαμάντια του ήλιου στη θάλασσα και το έχασε απο μπροστά του. «Τώρα τι να κάνω;» αναρωτιόνταν... « Να αλλάξω σελίδα. Αλλά αυτό πώς να το κάνω να γίνεται με τρόπο μαγικό;» Το δελφίνι΄, που άκουγε τον Αλέξανδρο, του φώναζε απο τα βαθιά πώς θα πήγαινε στην Π αρουσίαση και από εκεί να διάλεγε εφέ εναλλαγής μεταξύ των διαφανειών. Του Αλέξανδρου του άρεσε η ιδέα να γίνεται το πέρασμα από τη μια σελίδα στην άλλη με κάποιο κόλπο (μάντευε τι περίπου σημαίνει η λέξη εφέ) και ακολούθησε τις οδηγίες του δελφινιού. Στο παράθυρο που εμφανίστηκε κατόπιν, πειραματίστηκε λίγο με την ταχύτητα εναλλαγής –αργήηηηη ... μέτριαα, γρήγορη – επέλεξε αυτή που έμοιαζε με σκάκι – οτο αγαπημένο του παιχνίδι -. Από τους ήχους διάλεξε το χειροκρότημα, γιατί είχε κατενθουσιαστεί με το φίλο του το δελφίνι και όσα του είχε δείξει.

 

Ποια από τα εφέ νομίζεις ότι θα διάλεγαν οι δικοί σου ήρωες και γιατί;

«Ωραία θα ήταν να έβλεπα πώς θα φαινόταν η παρουσίαση της ιστορίας μέχρι εδώ που έφτασα στους φίλους μου! », σκέφτηκε ο Αλέξανδρος. «Για να δεις τί έχεις δημιουργήσει μέχρι τώρα, πάτα το πλήκτρο F 5 ή από την Προβολή πήγαινε στο « προβολή παρουσίασης » είπε το δελφίνι, που αντιλήφθηκε τη σκέψη του.

Έτσι, με το πάτημα του πλήκτρου, η οθόνη γεμίζει από γαλάζιο, με τον τίτλο της ιστορίας μας και τον ήχο των χειροκροτημάτων, ενώ με ένα δεύτερο κλικ ο Αλέξανδρος γύρισε πίσω στην κανονική προβολή, στο σημείο δηλαδή όπου μπορεί να δημιουργεί τις σελίδες του. Ύστερα σκέφτηκε πώς να αρχίσει την ιστορία. «Μα είναι απλό: θα αρχίσω τώρα να γράφω « Μια φορά κι έναν καιρό... » κι' εσύ θα συνεχίσεις να μου λες την ιστορία», είπε στο δελφίνι. «Καλή ιδέα. Μόνο, γρήγορα, βάλε μια σελίδα για να συνεχίσω»... (Έτσι και έκανε ο Αλέξανδρος: « Εισαγωγή νέας σελίδας». Κ ενή πάλι!

Τώρα είχε δύο διαφάνειες. Κι αυτό φαινόταν στην αριστερή πλευρά της οθόνης, όπου εμφανίζονται με αριθμημένη σειρά οι διαφάνειες (σελίδες) που κατασκεύασε σε μικρογραφία και με τον τίτλο τους από δίπλα, αν ήθελε να θυμηθεί ποια είναι η κάθε μια. Έβαλε και στις δύο κίνηση. Αν έκανε κλικ στη πρώτη, την έβλεπε, αν έκανε κλικ στη δεύτερη πάλι την έβλεπε.

( Κάντε το κι εσείς και θα δείτε πόσο εύκολο είναι!)

Κι αν ήθελε να δει και τις δύο, να διαγράψει κάποια (πατώντας το πλήκτρο delete , αφού επιλέξει τη διαφάνεια) ή να αλλάξει τη θέση κάποιας, θα μπορούσε να ενεργοποιήσει την εντολή Προβολή - διάταξη διαφανειών, για να κάνει ότι από αυτά θέλει με τις έτοιμες διαφάνειές του. Όμως ανυπομονούσε να συνεχίσει την ιστορία και δε χρειάστηκε να κάνει τίποτα από αυτά προς το παρόν. Σε συμβουλεύει μάλιστα από εδώ και μπρος να κάνεις και εσύ ότι κάνει και αυτός για να έχεις και εσύ το ίδιο ωραίο αποτέλεσμα!

- Γράψε λοιπόν, είπε το δελφίνι: «Μια φορά, σε ένα όμορφο ελληνικό νησί τη Λέσβο, ζούσε ο Αρίωνας. Ο Αρίωνας ήταν ένας μουσικός που έπαιζε λύρα και τους μάγευε όλους». (Το έγραψες και εσύ;)

- Πώς ήταν ο Αρίωνας;», αναρωτήθηκε ο Αλέξανδρος.

- Θέλεις να αφήσουμε τη χώρα του Power Point και να κολυπήσουμε στο μεγάλο ωκεανό της γνώσης, για να βρούμε φωτογραφικό υλικό σχετικά με το μύθο αυτό;

-ΝΑΙ!!! φώναξε όλο ενθουσιασμό ο Αλέξανδρος».

- Ελαχιστοποίησε λοιπόν τ o Power Point για να κάνεις κλικ πάνω στον που βρίσκεται κοντά στο κουμπί της Έναρξης στην επιφάνεια εργασίας και θα μπούμε στον ωκεανό της γνώσης, που το λέμε Διαδίκτυο. Αν θέλεις, πληκτολόγησε τώρα πάνω-πάνω, εκεί που λέει διεύθυνση, τα στοιχεία μιας μηχανής αναζήτησης, από τις πολλές που υπάρχουν για να μας βοηθούν να ψάχνουμε πληροφορίες στο διαδίκτυο. Για να μη μας ακούσει κανείς και πει ότι κάνουμε διαφήμιση κάποιας, σκύψε να σου πω τα στοιχεία μίας που ξέρω καλύτερα.

(Επειδή δεν ακούγεται, ζήτα από το δάσκαλό σου τα στοιχεία μιας μηχανής που γνωρίζει και συνέχισε να κάνεις ότι κάνει και ο Αλέξανδρος)

«Μόλις γράψεις τα στοιχεία», συνεχίζει το δελφινάκι, «παρουσιάζεται μια σελίδα, όπου υπάρχει ένα λευκό, μακρόστενο κουτάκι. Μαγικό όμως. Πληκρολογείς μέσα σε αυτό λέξεις – κλειδιά και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα κατεβαίνουν από μακρινούς υπολογιστές σε όλο τον κόσμο από δεκάδες μέχρι χιλιάδες ή εκατομμύρια ιστοσελίδες που έχουν περιεχόμενο σχετικό με αυτά που αναζητάμε! Έτσι η αναζήτηση σε αυτή την αχανή βιβλιοθήκη, με τα αταξινόμητα βιβλία, με το καλό - ή και το κακό – περιεχόμενο, γίνεται εύκολη. Ή τουλάχιστον απαιτείται από εμάς να διαλέξουμε τί μας κάνει και τί όχι. Στο internet όμως το περιεχόμενο μιας ιστοσελίδας, που συχνά δεν φαίνεται ποιος το δημιούργησε, μπορεί να μην είναι πάντα καλό για τα μικρά παιδιά. Γι' αυτό και να μπαίνεις Αλέξανδρε μαζί με τους γονείς ή το δάσκαλό σου.

Τί ψάχνουμε λοιπόν; Εικόνες για το μύθο του Αρίωνα... Πληκτρολογούμε λέξεις – κλειδιά που να σχετίζονται όσο το δυνατόν περισσότερο με αυτό που αναζητούμε. Ας δοκιμάσουμε πολύ απλά, να πληκτρολογήσουμε τη λέξη «Αρίωνας» και δίνουμε την εντολή Αναζήτηση, για να μας πάει στη θάλασσα των πληροφοριών του διαδικτύου. Δες! Σε λίγα δευτερόλεπτα εμφανίζεται μια λίστα από ιστοσελίδες (έτσι λέγονται οι σελίδες, που μας δίνουν πληροφορίες στο διαδίκτυο) με τους τίτλους και με μία σύντομη περίληψη του περιεχομένου τους.

Μπαίνουμε στις ιστοσελίδες, κοιτάμε το περιεχόμενο τους και τις εικόνες που έχουν και κάνοντας δεξί κλικ πάνω τους, ενεργοποιούμε την επιλογή «αντιγραφή» και αποθηκεύουμε κάθε εικόνα που μας ενδιαφέρει σε ένα φάκελο, με το όνομα «εικόνες», στα εγγραφά μου. Όταν τελειώσουμε με τη συλλογή φωτογραφικού υλικού, μπαίνουμε ξανά στο Power Point . (Θυμίζω ότι το Power Point δεν το έχουμε κλείσει, απλά το έχουμε ελαχιστοποιήσει). Το επαναφέρουμε.

•  Πώς θα βάλουμε μία εικόνα στην παρουσίασή μας δελφινάκι μου;

•  Ακολούθησε τις επιλογές: εισαγωγή – εικόνα –έτοιμες απο αρχείο .

•  Να λέω να βάλω την εικόνα με τον Αρίωνα να στέκει τον βάζουμε να στέκει σούρουπο και στα πόδια του να κάθεται ένα δελφίνι.

-Τι φόντο λες να βάλουμε στην εικόνα;

-Από το φόντο επιλέγουμε τα εφέ γεμίσματος και μπορούμε είτε να φτιάξουμε τους δικούς μας χρωματικούς συνδιασμούς είτε να επιλέξουμε κάποιο απο τα προκαθορισμένα.

Το ξέρεις ότι μπορείς να δώσεις κίνηση στις εικόνες πατώντας με το ποντίκι την επιλογή Ε φέ διαφάνειας – καθορισμός κίνησης; Για δοκίμασε!

•  Α! Δεν το πιστεύω! Ο ι εικόνες μπορούν να κινούνται

•  Τώρα, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε το γράψιμο της ιστορίας εισάγοντας πάλι στη σελίδα μας πλαίσιο κειμένου, γιατί μόνο μέσα σ' αυτό μπορεί να σταθεί το κείμενο και να το παρουσιάζουμε όπως θέλουμε.

•  Ωραία. Πάτησα «Εισαγωγή – πλαίσιο κειμένου» Πες μου τη συνέχεια της ιστορίας.

•  Γράψε μέσα στο πλαίσιο : « Ο Αρίωνας είχε φίλο τον Περίανδρο, τον τύραννο της Κορίνθου. Ο μουσικός μια μέρα αποφάσισε να ταξιδέψει ως την Κάτω Ιταλία» .

•  Βλέπω όμως ότι δεν πρέπει να παραγεμίσουμε τη σελίδα μας . Γι' αυτό λέω να κάνουμε μια καινούρια. Άσε με να θυμηθώ! Εισάγουμε ενεργοποιώντας το Εισαγωγή μια νέα διαφάνεια, όπου μπορούμε ξανά να βάλουμε κείμενο και εικόνα, βάλουμε χρωματιστό φόντο, κίνηση, εφέ και ήχο. Την έκανα κιόλας τη νέα σελίδα και τώρα βάζω το πλαίσιο. Ποια είναι η συνέχεια της ιστορίας για να τη γράψω; Με λίγα λόγια όμως, για να χωρέσει.

•  «Με τη λύρα του ο Αρίωνας μάγευε τους πάντες στην Κάτω Ιταλία και αυτό τον έκανε να κερδίζει πολλά χρήματα. Σαν πήρε το καράβι να γυρίσει στο φίλο του τον Περίανδρο στην Κόρινθο, οι ναύτες ζήλεψαν πολύ το χρήμα και τη δόξα του. Άρπαξαν τα χρήματα και όρμησαν πάνω του να τον πετάζουν στη θάλασσα. Εκείνος δεν έχασε το κουράγιο του και, ενώ πάλευε με τα κύματα, έβγαλε τη λύρα του και άρχισε να παίζει» . Έχω όμως μια ιδέα. Θέλεις, στο σημείο αυτό, Αλέξανδρε, να μπούμε στο διαδίκτυο για να αναζητήσουμε μία ιστοσελίδα που να περιέχει μουσική με λύρα, όπως φανταζόμαστε ότι έπαιζαν στην αρχαία Ελλάδα; Έτσι, μπορείς να αποθηκεύσεις τα αρχεία όπου τις βρήκες σε ένα φάκελο και, μπαίνοντας ξανά στο PowerPoint , στη σελίδα όπου θα έχεις γράψει τη λέξη «μουσική», θα μπορεί να ακούει όποιος θέλει την κρυμμένη μουσική κάθε φορά που θα πατάει με το ποντίκι πάνω στη λέξη αυτή.

•  Πώς θα γίνει αυτό;

•  Επιλέγεις τη λέξη (δηλαδή τραβάς και σύρεις το ποντίκι πάνω της, ώστε να γραμμοσκιάσεις τη λέξη) και κάνεις πάνω της δεξί κλικ στο ποντίκι. Επιλέγεις την εντολή δ εσμός με αρχείο . Έτσι, κάθε φορά που κάποιος μπαίνει στην παρουσίαση που δημιούργησες, μπορεί να ακούει το μαγικό ήχο της λύρας....καθώς εμφανίζεται το δελφίνι που έσωσε τον Αρίωνα, μαγεμένο από την μουσική που έπαιζε.

•  «Ωχ! Πρέπει να αλλάξω πάλι σελίδα», σκέφτεται ο Αλέξανδρος, «δε χωράει πολύ κείμενο σε μία διαφάνεια». Έτσι και έκανε.

•  Συνέχισε λοιπόν να γράφεις την ιστορία του δελφινιού μέσα στο πλαίσιο κειμένου σου: « Ένα μάλιστα από τα δελφίνια, που χόρευαν μαγεμένα στο άκουσμα της μουσικής του Αρίωνα, τον μετέφερε στην πλάτη του μέχρι την Κόρινθο και εκεί ο Αρίωνας συνάντησε το φίλο του Περίανδρο. Σαν έφτασε το καράβι, ο Περίανδρος τιμώρησε τους ναύτες του καραβιού γι' αυτό που έκαναν στον ξακουσμένο μουσικό. Λέγεται μάλιστα πώς ο Απόλλωνας, θεός της μουσικής, έφτιαξε από τότε τον αστερισμό του Δέλφινου και της Λύρας» . Ξέρεις τι σκέφτηκα, Αλέξανδρε; Μπορείς τώρα να μπεις στο διαδίκτυο πάλι και αυτή τη φορά να ψάξεις για βίντεο που δείχνουν τους αστερισμούς, μήπως εντοπίσεις και τον αστερισμό αυτό. Μόλις το βρεις, μπορείς, να το εισαγάγεις στη σελίδα σου ενεργοποιώντας την επιλογή «εισαγωγή – ταινίες από αρχείο» και έτσι να βλέπεις για πάντα την ομορφιά του ουρανού το βράδυ μέσα από το βίντεο. Και μην ξεχνάς, τα γράμματά σου μπορούν να πάρουν σε όλες τις σελίδες σου το χρώμα και το μέγεθος που σου αρέσει, ενεργοποιώντας την επιλογή « διαμόρφωση γραμματοσειράς», αφού τα γραμμοσκιάσεις .

•  Ωραία να τελειώνει η ιστορία με βίντεο και μουσική!

•  Τώρα μπορείς Αλέξανδρε να αποθηκεύσεις το παραμύθι σου με τη μορφή ηλεκτρονικής παρουσίασης, για να την καλείς όποτε θέλεις, να τη βλέπεις και να τη δείχνεις ξανά και ξανά σε άλλα παιδιά. Η αποθήκευσή της είναι πολύ απλή. Δεν έχεις παρά να κάνεις τις εξής ενέργειες: πατάς Αρχείο , μετά Αποθήκευση ως, δίνεις το όνομα του αρχείου και μετά δίνει την εντολή Αποθήκευση . Μπορείς να συνεχίσεις την ιστορία με δικά σου λόγια ή να προσθέσεις ενδιάμεσα και άλλες σελίδες για να κάνεις την αφήγηση αναλυτικότερη με περισσότερες λεπτομέρειες, εικόνες, μουσικές, σκέψεις και συναισθήματα και πλουτίζοντάς τη με τη δική σου φαντασία. Αν θέλεις, μπορείς ακόμα να την τυπώσεις μία ή παραπάνω φορές και να τη μοιραστείς με φίλους σου. Θα έχεις ίσως προσέξει, ότι κατά την αποθήκευση της παρουσίασης, ανοίγει παράθυρο διαλόγου που ανήκει στις επιλογές της αποθήκευσης. Αν από αυτές επιλέξεις Αποθήκευση ως ιστοσελίδα , μπορείς να ανεβάσεις την παρουσίασή σου στο διαδίκτυο και να τη μοιραστείς με παιδιά που βρίσκονται σε μέρη μακρινά.

Φεύγω τώρα Αλέξανδρε, στα ταξίδια της δημιουργίας σου να έχεις τον ούριο άνεμο της φαντασίας σύντροφο να φωτίζει τα όνειρά σου...»

-Για σου φίλε μου, δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Σ' ευχαριστώ.