Η MAXH THΣ ΜΕΡΙΤΣΑΣ

Ω Λευτεριά παντάγρυπνη που όρθωσες το κεφάλι / και σπέρνεις μέσα στους οχτρούς τον όλεθρο, τη λάβα / και λάμπεις μ' αστραπόβροντα σαν άλλοτε και πάλι / βουνά και κάμποι χαιρετούν τ' ορμητικό σου διάβα.

Τα Χάσια των αρματολών δοξάζονται και τώρα / και το ιερό το χέρι σου τα δαφνοστεφανώνει / ανάλαμψαν τους θρύλους τους σ' όλη τη σκλάβα χώρα, / το κίνημα το αντάρτικο σαν τα κλαριά φουντώνει.

Ω Λευτεριά, στ' ορμητικό και το τραχύ σου διάβα / αναθαρρεύουν οι καρδιές, γίνονται κάστρα τα όρη, / κι ευφραίνεται η άγια ψυχή του καπετάν Βλαχάβα / τώρα που αντάρτες τα πατούν τα Χάσια νικηφόροι.

Τα Χάσια που 'γραψαν λαμπρή ιστορία στη Μερίτσα / που τσάκισαν τους φασιστές που πήγαν να ληστέψουν, / που πήγαν ν' ατιμάσουνε γυναίκες και κορίτσια / και τα κτηνώδη ένστιχτα σα σκύλοι να κορέσουν.

Αντάρτες πλατανόκορμοι, λεβέντες αντρειωμένοι / όρμησαν καταπάνω τους με μίσος φλογισμένο / πέφτουνε πλήθος οι νεκροί, σωρός οι λαβωμένοι / και άλλοι παραδίνονται με βλέμμα τρομαγμένο.

Γεια σας αντάρτες των Χασιών και ηρωική Μερίτσα / η νίκη σας τρανή τιμή στη χώρα μας τη σκλάβα. / Τα τρόπαια τραγουδήσετε χασιώτικα κορίτσια / και συ ψυχή αναγάλλιασε του καπετάν Βλαχάβα!