Blogs
Στεργιανή Ζανέκα
«Στην κόψη του σπαθιού και του στοχασμού….» του Αριστοτέλη Ράπτη
Ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Αριστοτέλη Ράπτη «Στην κόψη του σπαθιού και του στοχασμού…» δικαιώνεται από την εξιστόρηση μιας ζωής που μετεωρίζεται ανάμεσα σε δυο διαφορετικά επίπεδα αφήγησης. Αφενός, στην αυτοαποκάλυψη του συγγραφέα μέσα από προσωπικά βιώματα και εμπειρίες με όρους αισθητικής συγκίνησης, και αφετέρου στην καταγραφή της εποχής του με όρους ιστορικής και φιλοσοφικής θεώρησης.
Κώστας Παπαγεωργίου
Τούτες τις χρονιάρες ημέρες, είχα την τύχη, τη χαρά και την ικανοποίηση, να γίνω αποδέκτης, ενός αυτοβιογραφικού πονήματος, από το φίλτατο Αριστοτέλη Ράπτη. Ο συμπολίτης συγγραφέας (κατάγεται από τις Σταγιάδες), μέσα από το πολυσέλιδο βιβλίο του, φανέρωσε μια σπάνια λογοτεχνική φλέβα και μια βαθιά φιλοσοφική σκέψη. Υπολόγισα ότι οι πολλές ημέρες των αργιών, είναι αρκετές να μου δώσουν τον αναγκαίο χρόνο να εντρυφήσω με άνεση στις σελίδες του χωρίς το άγχος της κλεψύδρας. Έκανα όμως λάθος.
Μπάμπης Δερμιτζάκης
Πριν λίγους μήνες γράψαμε για την αυτοβιογραφία του Τζην Γουάιλντερ («Φίλα με σαν ξένος», ΑΛΔΕ 2011). Ήταν μια θαυμάσια αυτοβιογραφία στην οποία αποκαλύφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο. Και φυσικά συνέχισε με τρία ακόμη βιβλία, το ένα από τα οποία έχει επίσης μεταφραστεί στα ελληνικά («Η γυναίκα που δεν ήθελε»).
Γιάννης Σκληβανιώτης
Φίλε Αριστοτέλη
Το βιβλίο σου το διάβασα και μπορώ να σου πω ότι πέτυχε κάτι που εγώ θεωρώ ότι αποτελεί χαρακτηριστικό των αναγνωσμάτων με ποιότητα λόγου και σκέψης. Να σε κρατάει κάθε σελίδα σε διάλογο μαζί της.
Αγαθοκλής Αζέλης
Θα ξεκινήσω την κριτική μου μου εξομολογούμενος την αμηχανία μου! Κανονικά παρουσιάζει ένα βιβλίο, ειδικά μιας διακεκριμένης προσωπικότητας, μια προσωπικότητα τουλάχιστον εφάμιλλη με εκείνη του συγγραφέα, ή έστω κάποιος που λόγω κοινωνικής εγγύτητας με αυτόν μπορεί να του συγχωρεθεί μια απόσταση ρόλων. Στην περίπτωση του βιβλίου του κ. Αριστοτέλη Ράπτη «Στην κόψη του σπαθιού και του στοχασμού» δεν ισχύει για μένα ούτε το ένα ούτε το άλλο.