Μια μικρή εισαγωγή

Error message

Notice: Trying to access array offset on value of type null in scssc->sortArgs() (line 1624 of /home/drapti5/public_html/cvraptis/sites/all/themes/superhero/includes/scss.inc.php).

Written by admin 29 Nov Category:

Όπως λέει ο Ηράκλειτος, «της ψυχής τα πέρατα δεν μπορείς να τα βρεις οποιανδήποτε οδό και αν πορευθείς, τέτοιον βαθύ Λόγο έχει». Γι’ αυτό και κάθε άνθρωπος είναι μια ανεπανάληπτη, μοναδική προσωπικότητα με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Η ιδιαιτερότητα του κάθε ατόμου, όταν δεν θίγει την Ελευθερία του άλλου, είναι αναφαίρετο φυσικό, ηθικό και κοινωνικό δικαίωμα.

Με αφορμή τον θόρυβο που δημιουργήθηκε στην ελληνική κοινή γνώμη κατά τη διαδικασία της ψήφισης του νόμου περί κοινωνικής συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, μου ήλθε στο νου ένα κομμάτι από το παγκόσμιο αριστούργημα «Αδελφοί Καραμαζώφ» του Ντοστογέφσκι, με τίτλο «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» και σκέφτηκα πόσο οικουμενικό και επίκαιρο είναι αυτό σήμερα. Ταιριάζει με ορισμένους εκπρόσωπους της Εκκλησίας, που ως σύγχρονοι «ιεροεξεταστές» παρέμειναν τυφλοί μπροστά στο βαθύτερο και αληθινό μήνυμα που έφερε ο Χριστός στη γη, δηλαδή την αγάπη για τον συνάνθρωπο και δεν καταφέρνουν να υπερνικήσουν τα πιο ακατέργαστα φυσικά και κοινωνικά κίνητρα που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους: τον εγωκεντρικό συντηρητισμό, τη μισαλλοδοξία και την έλλειψη κατανόησης του Άλλου, που οφείλονται στην άγνοια, την υποκρισία και την άρνηση στην εξέλιξη της κριτικής σκέψης, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι επιστημονικές ερμηνείες που αποδίδονται στο παγκόσμιο αυτό φαινόμενο, το οποίο παρατηρείται τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα, βασίζονται σε ορισμένες διαφορές βιολογικής φύσεως, χωρίς να αποκλείεται και η αλληλεπίδρασή τους με άλλους, εξελικτικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Εκείνο όμως που έχει σημασία, είναι αν ανάμεσα στα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, αναγνωρίζεται ή όχι σε ένα ποσοστό των συνανθρώπων μας, όσο μικρό και αν είναι αυτό, το δικαίωμα της ερωτικής έλξης και της δημιουργίας ερωτικού δεσμού και αγάπης, όπως το έχουν όλοι οι άλλοι, αν στην ουσία της Χριστιανικής θρησκείας επικρατεί το μίσος, η καταδίκη στον Καιάδα του διαφορετικού, η επιθετικότητα απέναντι σε αυτό που αποκαλούμε διαφορετικότητα.

Είναι βέβαια κατανοητό ότι τα ζητήματα της σεξουαλικής συμπεριφοράς, για λόγους εξελικτικής και κοινωνικής αυτοσυντήρησης μέσω του ελέγχου των γεννήσεων, αλλά και της πατρότητας επί των απογόνων, υπήρξαν ανέκαθεν σε όλες τις κοινωνίες ένα είδος ταμπού που οδηγούσε σε ένα σύστημα αυστηρών ηθικών κανόνων και δεοντολογίας (που ποικίλλουν από τους περιορισμούς στην προγαμιαία σεξουαλικότητα της γυναίκας, ακόμη και των νόμιμων ζευγαριών, μέχρι την επιβολή της κλειτοριδοεκτομής), το οποίο όμως ανταποκρινόταν σε συγκεκριμένες ιστορικές καταστάσεις και κοινωνικές συνθήκες της εποχής.

Όπως όμως συμβαίνει και με πολλά άλλα ανθρώπινα δικαιώματα (π.χ, κατάργηση της δουλείας, ισότητα των δύο φύλων, ανεξιθρησκεία, δικαιώματα του παιδιού κ.ά), η κατάκτησή τους δεν ήταν εύκολη υπόθεση και η εξέλιξή τους χρειάστηκε πολλούς αγώνες και αίμα για να πραγματωθεί.

Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν μπορεί να εκφράζεται υπέρ της μίας άποψης ή της άλλης για τα θέματα αυτά κατά τρόπο απόλυτο και αφοριστικό, ιδιαίτερα όταν γιγαντώνονται γύρω μας στο «παγκόσμιο χωριό» τόσες μεγάλες αποκλίσεις στον πολιτιστικό τομέα, μεταξύ των οποίων και τα ισχυρά ρεύματα του ακραίου ισλαμικού φανατισμού.

Παρόλα αυτά, από έναν εκκλησιαστικό ηγέτη θα περίμενε κανείς, αν όχι την χωρίς όρους αποδοχή της διαφορετικότητας της προσωπικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τουλάχιστον μία πιο μετριοπαθή στάση, απαλλαγμένη από την υποκρισία (τη στιγμή που είναι γνωστή τοις πάσι η σεξουαλική προτίμηση αρκετών από τους εκπροσώπους του Θεού στην Εκκλησία) που βασίζεται στην έρευνα και στην ανάγκη για παραπέρα εξέλιξη της σκέψης και που προσανατολίζεται σε περισσότερο πνευματικές και φιλανθρωπικές αναζητήσεις, υπερβαίνοντας τις παραδοσιακές εμμονές γύρω από την ενοχοποίηση και ποινικοποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Είναι πολύ σχετικό το απόσπασμα από το προαναφερθέν λογοτεχνικό έργο του Ντοστογέφσκι, που μοιάζει με μία μικρή αλληγορική ιστορία, γι’ αυτό και το παραθέτω για κάθε ενδιαφερόμενο, ελαφρώς παραφρασμένο και προσαρμοσμένο στην δική μας περίσταση, στην παρακάτω διεύθυνση.

Χάριν λογοτεχνικής αδείας, η ιστορία διαδραματίζεται σε μια υποθετική μικρή χώρα, που κυβερνιέται από μια ακραιφνώς «εθνικόφρονα κυβέρνηση» σε μία αγαστή συμπόρευση Κράτους και Εκκλησίας με Αρχιεπίσκοπο τον «Άγιο» Αμβρόσιο, τον «Χρυσόστομο».

Error message

Αριστοτέλης

Ντοστογιέφσκι

Ηράκλειτος

Πιττακός